Ба ёдат ҳаст, ки баҳоре бо ғурраҳои кафи дастат, бо майли висоли шодиҳои бешумор, ки шамими хотира дошт, ба ман акс фиристода будӣ ва он қобили меҳрубониҳои ту буд, ки шадидан баром писандидатар мешуд. Ва шояд ҳоло ҳам.
Дуруст аст, ки тақдир на ба ман, на ба ту ва на ба дигарон ҳамеша даст медиҳад. Акнун, қоили оҳанги суханҳои латифонаат, ки шуд, то ки ба кафкубӣ аҳсанат хонад ва ту лаззати муҳаабат бубарӣ. Ва ниҳоят майли дилат ба куҷо буд, ки ҳоло гуё дарёфтиаш.
Биханд. Биханд, ки ту тавонистиву ман не, биханд, биханд.
0 Comments:
Отправить комментарий