Замоне, ки дил ба ту обу адо буд, хуни ҷигар хурдани дил яқинам шуд. Бидуни дидани руят уфтода ба ғам будам, зиндагии бе ту будан бароям маъное надошт. Аз доштани меҳри беандоза бо ту, рӯз то рӯз шавқи дидорат зиёд мегардид, аммо ту аз ин хабар надоштӣ. Ту танҳо муҳаббати самимиро дар доштани молу сарват медидаӣ, вале ман бе дарки он ки ҳадафат ранҷондани дилам буд, тани танҳо худро тасалӣ медодам, ба он хотир, ки худ дар талаби дидани дидор будам ва ҳамеша сӯзи чигару охи сару нолаи дил доштам.
/Бедили ишқ/
0 Comments:
Отправить комментарий